Πρόταση για το ΚΑΝ Πάτρας, συμμετοχή σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό- Εύφημος Μνεία
Η κεντρική συνθετική υπόθεση της πρότασης αποδέχεται πως ο χώρος αποχωρισμού και μνήμης είναι εμπρόθετα ή μη τόπος πολλαπλών τελέσεων. Η τελετουργική διάσταση συνεκτίνεται με τη καθημερινή ζωή, τις τυπικές ή μη, συλλογικές κι ατομικές διαδικασίες – την αποτέφρωση, τη τελετή, το σκόρπισμα της τέφρας, τη συνάθροιση, την ενθύμηση, τον θρήνο. Οι δύο κυρίαρχες λειτουργικές ενότητες (υπηρεσιακοί χώροι & χώροι κοινού) αλληλοτέμνονται, παράγοντας έναν χώρο θρήνου σε μερική απόκρυψη (οπή), ο οποίος ρυθμίζει μέσα απο τις αυστηρές του χαράξεις τη διάταξη των λοιπών στοιχείων -κτηριακών ή τοπιακών – εντός του οικοπέδου.
Οι χώροι που προκύπτουν επιτρέπουν διαβαθμίσεις της ιδιωτικότητας ή κοινωνικότητας του πένθους. Οι επιμέρους χωρικές καταμνήσεις, πλαισιώνουν, ενοποιούν ή αποκρύπτουν σκηνές παράλληλων τελέσεων. Παράλληλα η τετραγωνικής κάτοψης στέγη επιδιώκει να απλοποιήσει τη λειτουργική αντίφαση μεταξύ των δύο ενοτήτων και να δημιουργήσει ένα ήπιο κοινό πλαίσιο σύζευξής τους. Ο κύριος όγκος, ο οποίος φέρει τις βασικές λειτουργίες, βρίσκεται σε συμπληρωματική σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία που διασκορπίζονται εντός του οικοπέδου και πλαισιώνουν τη λειτουργία του (κήπος ενθύμησης, τεφροφυλάκιο, αναψυκτήριο, υπαίθρια καθιστικά). Μέσω αυτής της διασκόρπισης ‘θραυσμάτων’ ο περιβάλλων χώρος ως τοπιακό σύνολο συμμετέχει στη συνολική σύνθεση.
Ένα συνεργατικό έργο από τους: Κωστής- Γουλιέλμος Μπέννινγκ, Αιμιλία Χρονοπούλου, Γιάννης Μάντζαρης, Αντώνης Παπαγγελόπουλος, Ορέστης Γούβας (Σύμβ.) | Τοποθεσία: Πάτρα | Εμβαδόν: 1150 μ^2 | Πρόγραμμα: Δημόσιο κτήριο- Κρεματόριο | Χρονολογία: 2019 | Κατάσταση: Συμμετοχή σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό – Εύφημος μνεία |
